Opruimen per categorie kan heel goed werken. Je ziet hoeveel je van daadwerkelijk van iets hebt (schrik effect) en stimuleert om alleen datgene te houden waar je blij van wordt. Het bedanken van spullen als je er afscheid van neemt, mooi is dat.
Klanten vragen me er geregeld naar. Of ik het opruimen van hun huis op deze manier met ze wil aanvliegen. Toch, de praktijk blijkt weerbarstiger. Zoals de Kondo Netflix serie indirect laat zien, vraagt deze aanpak enkele dagen achtereen de tijd en energie. Je voelt em al, de mensen waarmee ik werk hebben meestal beperkt beschikbaar van beide.
Ook het ‘bij je gevoel kunnen’ om te weten of je ergens blij van wordt, is niet voor iedereen even makkelijk en haalbaar.
Niet getreurd want er zijn andere manieren waarin we het kunnen aanpakken. Vaak beginnen we met een deel van de ruimte. En knippen de klus behapbaar, in stukken. Soms gebruik ik een ‘verkleinde versie’ van de Kondo methode, aangepast aan de situatie. Op deze manier krijg je kans om je opruimvaardigheden te trainen en je eigen te maken
Lopen er kosten onnodig op, en komen mensen (op termijn) in financiele problemen. Dan beginnen we eerst met de administratie en stappen we in eerste instantie over de stapels met spullen heen.
Ik vind het belangrijk, om na een werksessie de werkplek zo overzichtelijk mogelijk achter te laten.
Toch is het goed om uit meerdere methodes te kunnen putten. Afgestemd op wat de situatie vraagt en bij jou past.