“Ja, dat kan ik jou wel vertellen,” zegt hij gniffelend. “Weet je, ik zie dit als een avontuur. Ja, dat is precies wat het is. Op groot avontuur gaan, en dat op je 70ste.”
We lopen tegen het einde van de eerste werksessie samen. De kop is eraf en meneer is zichtbaar opgelucht! “Alsof je tegen een operatie aan zit te hikken,” zei hij vorige week tegen me. Toen ik belde om wat af te stemmen en te checken hoe het ging met zijn spanning.
Op het raam van mijn kantoor is een logo te zien, waar hij al verschillende keren langs was gelopen. Toen hij twee weken geleden ineens onverwachts voor de deur stond. “Ik geloof dat ik gestuurd ben van boven,” zegt hij. En ja, dat geloof ik inmiddels ook. Het moest zo zijn.
- Contact opnemen voor hulp is een grote drempel
- Contact opnemen voor hulp bij opruimen is een hele grote drempel (schaamte speelt vaak een rol)
- Contact opnemen voor hulp bij opruimen, door direct bij iemand aan te bellen, is zo’n beetje de Kilimanjaro beklimmen.
In al zijn bescheidenheid overigens. Want binnenkomen wilde hij niet. Dat zou te veel beslag leggen op mijn tijd.
Inventarisatie
Kort daarop volgde een inventarisatie bij hem thuis. Eerlijk, ik heb al veel gezien en ben niet onder de indruk van veel spullen, papieren, verzamelingen, bomvolle agenda’s en kamers waar je niet meer in kan. Sterker nog, ik vind daar niks van. En toch was ik onder de indruk van dit huisbezoek. Simpelweg omdat ik zoiets nog niet eerder gezien heb.
Wat opvalt zijn niet de opengeslagen kranten uit 1999, tijdschriften, tv gidsen en bankafschriften van 1996 die verspreid op tafels en de vloer liggen. Maar de verstilling die ervan uitgaat. Sinds decennia niet meer aangeraakt of verschoven. Het voelt alsof ik een filmset binnenloop.
Via een smal paadje, waarbij zorgvuldig wordt vermeden de paperassen aan te raken, kan meneer bij zijn enige beschikbare stoel en tv’tje. De rest van de huiskamer blijft buiten gebruik en ligt jarenlang stof te happen. Het is bijna ‘kunst’ zoals het daar ligt. Ik ben er stil van.
Dit zou kunnen lijken om iemand die ze niet allemaal op een rijtje heeft. Niets is minder waar. We hebben het hier over iemand met een scherp geheugen, zelfkennis, gezonde dosis relativeringsvermogen en zelfspot. En ja, hij is ook spiritueel.
Hij heeft vooral hulp nodig bij 2 facetten. Daar waar hij op 10 van de 12 executieve functies goed scoort zijn er 2 zwak. Het organiseren is het moeilijkste en in mindere mate het daadwerkelijke starten (taakinitiatie). Hier kunnen we wat mee.
Een combinatie van factoren heeft ervoor gezorgd dat het zo uit de hand is gelopen. Waarbij perfectionisme en fysieke ongemakken een rol spelen.
De trigger
Toen enkele weken geleden de woning van zijn buurvrouw werd leeggehaald, is hij enorm geschrokken. Vanaf 3 hoog werden haar spullen naar beneden in de container gegooid. Met grove slag, zonder aandacht. Hij wilde niet dat dat met zijn spullen zo zou gebeuren. En ook in deze hoedanigheid, een ander er niet mee opzadelen. Dus hij trok letterlijk aan de bel.
Samen aan de slag
“Goh, wat een bende he,” hoor ik verschillende keren, als hij zich omdraait om weer een nieuwe stapel papieren aan te pakken. “Ik heb er geen zin in, maar ik wil het wel.”
Na een spannende start, met een helder plan van aanpak, heeft hij snel de slag te pakken. Hij blijkt een doorzetter. “Weet je wat werkt,” zegt hij. “Ik doe alsof ik een oom ben, die helpt het huis van zijn neef op te ruimen. Ja, eerst dacht ik, ik doe alsof ik nog 3 maanden te leven heb. Dat voelt negatief. De insteek van de oom is positiever, grinnikt hij.” Gestaag werken we door, waarin aan het einde van de middag toch echt een hoek leeg en schoon is.
Hij heeft zich gecommitteerd aan zijn eerste doel;
Een opgeruimde en gezellige woonkamer. Met minder spullen, waarin hij bezoek kan ontvangen. Met een lekkere luie stoel erin, een bankje, een paar schilderijtjes aan de muur.
“Die theetafel wil ik gaan gebruiken,” zegt hij. Want als je beter kijkt, zitten er een paar mooie antieke meubeltjes verstopt onder de papieren en het stof. Het kost hem moeite te bedenken wat er dan wél staat. Stukje bij beetje wordt het concreter.
“En o ja, ik sluit ook een date niet uit hoor, ondanks mijn leeftijd,” zegt hij. “Nou, komt dat goed uit. We zijn net bezig de voorwaarden daarvoor te scheppen,” zeg ik.
En zo sluiten we de eerste werksessie positief af. Over twee weken ben ik er weer. In de tussentijd kan hij verder met een aantal overzichtelijke stapels papieren. We leggen ze klaar en prikken een tijdstip wanneer hij daar zelf mee verder gaat. De sorteerdozen staan klaar, en een timer, zodat hij meteen verder kan. Tussendoor bel ik hem een keer, als ‘stok achter de deur’. Al betwijfel ik of hij dat nodig heeft. Dit is een man die doet wat hij zegt en heel trouw is met afspraken.
Dit jaar nog klaar
Wat hij vooral nodig heeft is iemand die hem helpt met organiseren. En als hij weet wat hij moet doen en hoe hij het moet doen, komt hij een heel eind. En daar gaan we voor, in 5 werksessies (5 dagdelen) zijn huiskamer grotendeels op orde.
Hij maakt hierbij gebruik van het “Samen er tegenaan pakket” a € 750,- incl. 21% btw.