Reflectie over een ingrijpende verhuizing in 1980

40 jaar na dato weet je nog steeds de pijnpunten

Verhuizen een uitdagende klus

Sinds 1967 woon ik in Hintham en kocht ik in 1969 een rijtjeswoning in de Pieter Kleijnstraat. Na 10 jaar waren de prijzen van de huizen flink omhoog geschoten dus werd het aantrekkelijk om rond te kijken naar een ander woonhuis dat meer zou moeten passen bij onze wensen: een zolder en een grotere tuin om o.a. groenten te verbouwen.

In 1980 diende zich een mogelijkheid aan op een veiling, een oud, vrijstaand huis langs de weg Hintham. Dat was wel een bijzondere belevenis! Als je biedt en er gaat niemand meer boven dan heb je ineens 2 huizen en dan moet je maar zien dat je je eigen huis kwijt raakt. In 1980 zat de huizenverkoop in het slop, o.a. vanwege grotere werkloosheid en een heel hoge hypotheekrente van 11 á 12 %!

Het te veilen huis was nog van vóór de oorlog dus van een degelijke constructie. Veel was nog in de originele staat maar ook erg gedateerd zoals geen centrale verwarming en overal grote schoorstenen naar de diverse kamers. Er was een grote tuin bij met een grote kippenschuur en ruimte genoeg voor een moestuin.

Er moest wel heel veel werk verricht worden, veelal door vaklui (metselaar, elektricien, aanleg CV). Maar tegelijk moesten we voorzichtig zijn met geld uitgeven zolang ons huis nog niet verkocht was. We kwamen erachter dat het kopen van een huis niet het enige risico was; de verkoop zou zomaar 3 maanden (of meer) kunnen duren.

We maakten eerst een lijstje met voor- en nadelen met een score over het belang voor ons

score voordelen score nadelen
8 Meer bergruimte 9 Hogere lasten
7 Geen gehorigheid 7 Kost 1e tijd veel werk
7 Vrijer gevoel 8 Onzekerheid voor het onbekende
8 Grote tuin om groenten te telen 5 Kinderen moeten de buurt uit
9 Werkschuur voor hobby’s 5 Veel tuinonderhoud
7 Gezelliger in te richten 5 verkeersoverlast
5 Levendiger door verkeer 6 Oppas niet meer via de buurt
6 Waardevoller huis 5 Weg uit de buurt
6 Meer passend als je ouder bent 5 Moeten zuiniger leven
7 Meer leefruimte voor het hele gezin 7 Blijvend veel onderhoud (oud huis)

70                                                                   62

We maakten een plan om eerst – dus nog vóór de verhuizing – de meest noodzakelijke verbouwingen aan te pakken. Daar planden we 3 maanden voor. We wilden met ons gezin (vrouw, man en 2 kinderen) eerst op zolder gaan slapen zodat er ruimte was om in het huis verwarming aan te leggen, alle leidingen te vervangen, van een slaapkamer een badkamer te maken en enkele schoorstenen verwijderen. Andere prioriteiten waren nog: raamkozijn in de keuken inkorten, parketvloer leggen in de kamer en suite, kachel plaatsen in de kamer, enz. enz. Eigenlijk wil je zoveel mogelijk klaar hebben vóór de verhuizing. Want verbouwen terwijl je er al woont is zeker niet aan te bevelen!

Ik heb van huis uit niet veel meegekregen over verbouwingen, maar in de Pieter Kleijnstraat had ik met hulp al wel aan kleine verbouwingen gewerkt. Ik wilde zoveel mogelijk zelf doen, maar belangrijker is het overzicht te houden van de planning, de juiste mensen op de juiste tijd aan het werk hebben, veel praten met de leveranciers om tijdig de spullen en materialen in huis te hebben, inschakelen van familie en vrienden en iedereen aan het werk houden. Gelukkig had ik in die tijd een flexibele baan zodat ik ook in de werktijd van mijn baas zaken kon regelen.

Gelukkig verkochten we ons huis in 6 weken tijd dus dat was een grote zorg minder! En zo konden we onze verhuizing plannen na 3 maanden hard werken, zonder ook maar één vrije dag genoten te hebben. Hoewel we al regelmatig wat dingen naar de nieuwe woning overbrachten moesten toch de meeste spullen op één dag verhuisd worden. Dat was echt een gekkenhuis! Vele handen maken licht werk zegt het spreekwoord, maar ik was die dag het overzicht compleet kwijt. Op het eind van de dag was alles over, maar wel met een lichtelijk gevoel van puinhoop. Er wilden nog mensen blijven om te helpen, maar we stuurden iedereen naar huis, zodat we onze frustraties gewoon de vrij loop konden laten gaan. Langzamerhand gaven we alle spullen een voorlopige plaats en kon ik nu (lange!) lijsten gaan maken van werkzaamheden die nog gedaan moesten worden. Natuurlijk waren we heel blij met ons nieuwe huis, maar het duurde nog enkele maanden voordat het bijbehorende gevoel ook bezit van ons nam.

Een tijdje later hebben we tijd genomen om terug te kijken op het hele proces.

De uitdaging was enorm, we konden de consequenties van onze stap bij lange na niet overzien en belangrijker nog was er zo af en toe spanning tussen mijn vrouw en mij over de vele onzekerheden, de tegenvallers en het gevoel dat er nooit een einde zou komen aan al het werk. We hadden wel heel veel enthousiasme en energie maar weinig ervaring met verbouwen en verhuizen. Achteraf gezien had een steunpilaar (iemand met ervaring en netwerk) zeker geholpen om onze onzekerheid en soms verspilling van tijd en geld te voorkomen.

Maar uiteindelijk waren we toch heel blij en trots op ons nieuwe huis en de vruchten van onze arbeid.