Verhuizen naar een verpleeghuis (bij ernstig gezichtsverlies)

Desi heeft suikerziekte en ziet erg slecht. Daarom moet ze verhuizen naar het verpleeghuis. Haar broer is een overspannen mantelzorger die al jaren alleen de zorg van zijn zus draagt. O ja, er is enige haast bij. Via stichting Mee kom ik met hen in contact.

Nog diezelfde week maak ik kennis met haar en haar broer. Eerst is het wat ongemakkelijk, maar later blijkt, eenmaal op haar gemak, dat mevrouw een enorme kletskous is en heerlijk kan giechelen.

Verbinden

Desi heeft een hoge zorgindicatie. Zodra er een plekje vrijkomt in het verpleeghuis, mag ze daarnaartoe. We gaan aan de slag met voorbereidend werk. Samen met haar broer, kammen we stukje bij beetje haar appartement door. Er gaat veel weg. Desi zit erbij. Bij twijfel laat ik haar spullen van dichtbij zien en voelen, zodat ze weet waar het over gaat. Ze beslist zelf wat ze mee wil nemen.

Ook plakt ze zelf markeerstickers op meubels die ze mee wil nemen. Dat kost haar moeite maar het lukt. Juist in deze situaties weet ik hoe belangrijk het is dat iemand – ondanks beperkingen – erbij wordt betrokken. Kleine klusjes, keuzes maken, structuur bieden. Zo houden mensen zo veel mogelijk grip op hun verhuizing. En ja, ik kreeg ook een groene sticker op mijn voorhoofd. Ik mocht ook mee 🙂

Diep respect heb ik voor haar broer. Hij draagt al jaren alleen de zorg voor zijn zus. Financieel, huishoudelijk, wekelijkse boodschappen. Hij regelt echt alles. Ik schrik als hij foto’s laat zien van hoe Desi’s huis er voor mijn komst uitzag. Een paar jaar geleden. Wat heeft hij al ongelooflijk veel opgeruimd! Zelf een fulltime job en ook niet meer de jongste. Een dubbele belasting voor hem. Als een collega hem attendeert op stichting Mee gaat het balletje rollen. Er komt hulp.

 

Onverwachte wending

Dan is er een plekje vrij in Den Bosch. De verhuizing stond gepland, draaiboek paraat, bewindvoering geregeld alleen …. Desi kan toch niet komen. Ze heeft intensieve zorg nodig, het is midden in de grote vakantie en door personeelstekort kan ze niet worden opgenomen. Ai ai!  Dat vraagt flexibiliteit en snel handelen. Als plannen onverwachts wijzigen is het fijn als er iemand is die je daarin ontzorgt en nieuwe afspraken maakt met de betrokken partijen.

Alsnog verhuizen

Een maand later kan Desi alsnog verhuizen. Ze kan snel over, want alles was al voorbereid.

Desi rijdt met mij mee naar haar nieuwe appartement. Ze is stil voor haar doen. De maatschappelijk werker vangt haar op. Haar broer en ik pakken de dozen uit en richten de kasten in, met extra aandacht voor struikelgevaar. De middag ervoor zijn haar meubels al verhuisd. Dat verdelen over twee dagen maakt het proces minder zwaar: je slaapt de laatste nacht in een vrijwel leeg huis en bent de volgende dag sneller ‘op orde’.

Een week na verhuizing

Als ik een week later bij haar op bezoek kom, tref ik een andere Desi. Ze is helemaal opgebloeid. Uit haar geïsoleerde bestaan en ze leeft weer tussen de mensen. Ze gedijt enorm bij regelmaat, structuur en aanspraak. Iedere middag haalt iemand haar op om te gaan eten in het restaurant. Ze heeft volop praatjes op haar vaste plek met vertrouwde gezichten aan de eettafel. Ik hoor van een afstandje haar gegiechel.

Afronding

Ik zorg ervoor dat haar vorige woning, leeg en veegschoon, wordt opgeleverd. Daarna volgt de overdracht met de woningbouw. Bij haar broer zag ik opluchting, toen we samen in het huis van zijn zus aan de slag gingen. Hij hoefde het niet meer alleen te doen. Er viel een zichtbare last van zijn schouders. Eindelijk was er hulp!

En dáárom doe ik dit werk

Om hulp te bieden bij een proces wat wezenlijk van belang is voor iemand. Iets wat noodzakelijkerwijs toch moet gebeuren – het verhuizen – is zoveel meer dan alleen verplaatsen van meubels en dozen. Een heel leven komt voorbij. Het raakt aan veiligheid, vertrouwdheid, herinneringen. Letterlijk je fundament! Ik help mensen daarin overzicht te houden door praktische – en emotionele steun te bieden. Afgestemd op de situatie. Zodat je prettig kunt starten op een nieuwe plek.

Herken je jezelf of een van je familieleden in dit verhaal? En kun je wel wat hulp gebruiken? Neem dan contact met me op voor een vrijblijvende kennismaking.